В современных условиях, когда Казахстан уже твердо идёт по пути суверенного государства, одной из главных проблем нашего общества является проблема формирования духовно-нравственных ценностей личности.

Духовно-нравственные ценности – это важнейший элемент внутренней структуры личности, который обеспечивает и показывает степень её зрелости и социальности, определяет саму сущность общественного индивида, состояние развитости внутреннего мира человека, его ума, характера, сознания, совести, души характеризует уровень его человечности.

Проблема диагностики и предотвращения острых кризисных состояний человека стала невероятно актуальной в настоящее время, в условиях социальной нестабильности и напряженности.

В связи с участившимися в последние годы случаями суицидов перед специалистами, непосредственно имеющими дело с людьми в критических состояниях, встал вопрос об эффективности существующих на сегодняшний момент методов индивидуальной и групповой работы с клиентами.

Не секрет, что большинство из предлагаемых сегодня способов улучшения психического здоровья оказываются несостоятельными при попытке разрешения тупиковой жизненной ситуации человека.

Қазіргі уақытта көп отбасыларда бірінші он жылдығында баланың ешқандай кедергілерсіз үйлесімді дамуы байқалады. Әсіресе осы отбасылар үшін баласының жасөспірімдік шақ күтпеген жерден күтпеген өзгерістерді әкелуі мүмкін. Кезінде ата-анасының нормаларын және құндылықтарын, сәл қарсылықпен болса да қабылдаған бала аяқ асты қырсық, күдікшіл болып шыққаны дүрбідей тиеді. Жиі жағдайда баланың мінез-құлқында ата-ананың талабымен, кеңесімен келіспеушілік байқалады. Ата-анасы қанша жалбаңдап баласының көңілін табуға тырысса да жасөспірім айтқанынан қайтпай: «Ия сіздің айтқаныңыз дұрыс, бірақ ... ». Әбден зеңі құрыған ата-ана ең соңында шаршайды. Ал бала болса бірнеше қайтара мына қорытындыға келеді: «ата-анадан сұраған бос әурешілік». Психологтар жасөспірімнің осындай мінез-құлқын автономия үшін күрес үрдісімен түсіндірсе, ата-анасы таң болып мынандай сөздер айтады: «Біздің отбасымызда бала өзін еркін сезінуіне барлық жағдай жасалынған. Балаға не ұнамауы мумкін».

Каждый человек хотя бы раз в жизни бывает искушаем свободой выбора смерти.

Всякий пишущий о самоубийстве осознает свою личную причастность к борьбе двух "Я”, которая выражается в столкновении реальности с идеалом, бессмысленности объекта со смысловой структурой субъекта, волевой безудержности с ограничительной силой поступка.

Қазіргі кезде дүние жүзі бойынша өзін-өзіне қол жұмсау мәселесі қоғамды дүр сілкіндірген жағдайдың бірі. Жылдан жылға өлім мәселесі арта түсуде, оның себептерін анықтау барысында келесі мәселелерге тоқталу керек: отбасында туындаған дағдарыстық жағдайлар, мемлекетте және дүние жүзінде туындаған экономикалық тепе-теңсіздік мәселесі, қоғамдық өмірде кездесетін алкоголизм, нашақорлық, зорлық зомбылық, бәскелестік.

БҰҰ балалар ұйымының әлеуметтік мониторинг зерттеу жұмыстарының қорытындысы бойынша Рессей және Қазақстан мемлекеттерінде өз-өзіне қол жұмсау деңгейі жоғары екенін көруге болады. Суицидке барудың басты себептерінің бірі бұл әлеуметтік-экономикалық мәселелер және отбасындағы ата-аналар мен балаларының арасында қарым-қатынастың нашарлауы. Көп жағадайда жасөспірімдер арасындағы кездесетін суицидтің себебі ол ата- анасының балаларының қарапайым қажеттіліктерін өтей алмауынан туындап жатады. Сол себепті өзін- өзіне қол жұмсау мәселесі әлеуметтік, экономикалық, қоғамдық мәселе болып табылады.

Суицидальность на сегодня, к сожалению, действительно стала проблемой и как ни прискорбно констатировать встречается и среди подростков. Изучением суицидального поведение у нас в республике занимаются ряд специалистов (психиатры, психологи, агрессиологи, социологи, философы и т.д.)  . 

Одной  из актуальных проблем суицидологии является изучение возрастных особенностей суицидального поведения. Суицид (от англ. самоубийство) – следствие болезненного и мучительного духовного и психологического кризиса, сильного внутреннего конфликта, ведущих к сужению сознания, потере смысла страданий и всей жизни.