Барлық қоғамдардың ішіндегі ең ежелгі  әрі жалғыз табиғи қоғам-бұл отбасы. Қазіргі уақытта отбасы мәселесі, соның ішінде девиантты мінез-құлқы бар әкемен, шешемен немесе баламен педагогикалық-психологиялық жұмыс жүргізу оларды девиантты мінез-құлықты болдырмаудың алдын-алу шараларын жүргізу үлкен жауапкершілікті талап етуде. Ендеше аз жылда кең етек алып кеткен нашақорлық пен маскүнемдік, шылымқорлық, жезөкшелік, кісі өлтіру, қарақшылық және т.б ата-аналар мен тәрбие ісімен айналысушы көпшілік қауымды алаңдатуы заңды құбылыс.Өйткені мұның бәрі тәрбиенің «нәтижесі» әрі жіберген кемшілігі екені түсінікті [1].

Понятие «аутодеструктивная психология» имеет два основных значения:

1) «аутодеструктивная психология» - это наименование отрасли психологии, наука призванная изучать аутодеструктивные феномены;

2) «аутодеструктивная психология» - специфические психологические особенности психики и сознания людей с аутодеструктивными тенденциями поведения, жизнедеятельности [1].

Вместе с тем, с самого начала презентации нашей статьи мы хотели бы обратить особое внимание на то обстоятельство, что, к сожалению, само понятие «аутодеструктивная психология» ещё не сложилось и можно сказать отсутствует в лексиконе научных и практических работников, трудящихся в сфере образования, медицины, психологии и т.д.

Соңғы жылдары ҰҚҰ Балалар қорының берген мәліметтері бойынша  айтар болсақ, жастар мен жеткіншектердің арасында өзіне-өзі қол жұмсау, өзін-өзі өлтіру сияқты оқиғалар айтарлықтай көбейіп тұр. Әлемде жылына шамамен 400-500 мың адам өзіне қол салумен  өмірін аяқтаса, ал соған әрекет жасау он есе көп. Қазақстан Ресмпубликасының статистикалық орталығының көрсеткіші осы жағдайдың 1999-2003 жылдар аралығында 27,1-ден 29,2 пайызға өскенін дәлелдейді [1].

Суицид – ауру, рухани азап және психологиялық дағдарыс, ішкі күшті жанжал ретінде түсіндіріледі. Әсіресе ауыр және қауіпті дағдарыстар эмоцияға берілгіш, тез жараланғыш тұлғаларда болады. Осылайша  суицид – адам мінез-құлқының актісі, ол психикалық ауру әсерінен және рухани күйзелістің ұлғаюы жағдайында жасалады [1].

Қазіргі психологиялық зерттеулер адамдардың өмірде кездесетін қиыншылықтарды өзіне-өзі қол жұмсаумен шешуге бейім тұратындығын, әрі бұл мәселе генетикамен байланысты екендігін айқындайды.

Бесстрастная статистика сегодня фиксирует рост подросткового суицида во всем мире и в нашей стране в том числе. Казахстан в Европейском регионе ВОЗ (Всемирной организации здравоохранения) занимает 2 место среди 24 стран мира по смертности среди подростков в возрасте 15-19 лет после России [1].

Если во всем мире каждые 40 секунд происходит одно самоубийство, то почти каждый час в Казахстане кто-то добровольно расстается с жизнью.

Когда дети  решают уйти из жизни – это опасный сигнал для ВСЕХ! Суицидальные намерения несовершеннолетних детей, а во многом и проявление подобного отношения к жизни – это новая актуальная и  пугающая проблема воспитания в современном мире.